Bij het doen van een douaneaangifte is het van belang dat de goederen in kwestie juist ingedeeld worden. Een onjuiste indeling kan namelijk voor ongewenste gevolgen zorgen. Denk hierbij aan vertraging aan de grens, hogere douanerechten en zelfs boetes. Het proces dat te pas komt aan het indelen van goederen is niet altijd even makkelijk, waardoor er snel fouten gemaakt worden. Zo ook bijvoorbeeld bij de indeling van (onder)delen van goederen. In deze blog zal de nadruk liggen op de indeling van (onder)delen van goederen.
Hoe werkt de indeling van goederen?
Voor de indeling van goederen wordt gebruikgemaakt van een geharmoniseerd systeem waarbij er met codes gewerkt wordt. Op zichzelf niet direct een lastige kwestie zou je zeggen. Het tegenovergestelde is helaas waar. Zo zijn er verschillende soorten codes en daarmee ook verschillende benamingen voor verschillende indelingen. Enkele van deze soorten codes zijn de volgende:
- HS-code (Harmonized System) (in NL: GS-code (Geharmoniseerd Systeem))
- Goederencode
- HTS-code (Harmonized Tariff System)
- GN-code (Gecombineerde Nomenclatuur)
- Taric-Code
De meeste zijn op internationaal niveau geharmoniseerd, de GN-code en Taric-Code daarentegen worden specifiek in de Europese Unie gebruikt.
Aan de hand van de uiteindelijke goederencode wordt het product ingedeeld. Zo valt een partytent bijvoorbeeld onder de goederencode 6601 1000.
Bestemmingscriterium en noodzakelijkheidscriterium
In deze blog zal zoals eerder gezegd de nadruk liggen op de indelingen van (onder)delen van goederen, waarbij onder andere het “bestemmingscriterium” en het “noodzakelijkheidscriterium” van belang zijn om te bezien of een product daadwerkelijk een deel is van een ander product. Deze twee begrippen zullen dan ook hierna besproken worden.
Uit jurisprudentie van het HvJ vloeit onder andere voort dat een product slechts als een deel van een ander product kan worden ingedeeld als het product noodzakelijk is voor de mechanische of elektrische werking van het geheel. Hiermee lijkt het zogenoemde noodzakelijkheidscriterium een stuk strenger dan het hierna te bespreken bestemmingscriterium. Zo is het volgens het noodzakelijkheidscriterium bijvoorbeeld ook niet voldoende dat wordt aangetoond dat zonder het deel van het product (vaak een machine) niet de functie vervult kan worden waarvoor het bestemd is. Het HvJ concludeert dan ook in het merendeel van de zaken dat producten op basis van dit criterium niet als delen kunnen worden aangemerkt.
Een voorbeeld hierbij zijn bijvoorbeeld reflectoren op een aanhangwagen. Zijn deze noodzakelijk voor het mechanische werking van de aanhangwagen? Antwoord hierop is nee, de reflectoren verhogen weliswaar de veiligheid van de aanhangwagen, maar ook zonder deze reflectoren kan de aanhangwagen (relatief veilig) op de weg gebruikt worden.
Naast het noodzakelijkheidscriterium wordt in de nomenclatuur het bestemmingscriterium gehanteerd. Dit criterium houdt in dat goederen enkel als deel ingedeeld kunnen worden mits zij uitsluitend of hoofdzakelijk bestemd zijn voor het geheel waarvan ze deel uitmaken. In uitzonderingsgevallen kan er echter wel gebruik van gemaakt worden, maar dan moet van te voren – op basis van de objectieve kenmerken en eigenschappen van het product – vastgesteld kunnen worden dat het daadwerkelijk als deel van een geheel gebruikt zal worden. Het product zal dus al bijna speciaal gemaakt moeten zijn om als deel van het geheel te kunnen fungeren.
Hierbij zijn bijvoorbeeld standaard spijkers, schroeven en kabels te algemeen om als deel van een geheel ingedeeld te worden. Weliswaar kan vaststaan dat de schroeven in kwestie voor een verder gevorderd product bestemd zijn, maar zij zijn te algemeen om als deel van het geheel te worden ingedeeld.
Bindend Tariefinlichtingen
Om problemen en discussies met de Douane te vermijden kan het verstandig zijn om een Bindende Tariefinlichting (BTI) aan te vragen. Zo heeft u van te voren meer rechtszekerheid ten aanzien van de juiste indeling van de (onder)delen van goederen. Een BTI is drie jaar lang geldig binnen alle lidstaten van de Europese Unie vanaf de datum van afgifte, en kan op aanvraag verlengd worden voor drie jaar. Wilt u meer weten over de BTI raadpleeg dan onze eerdere blog over dit onderwerp.
Conclusie
Het indelen van goederen en specifiek (onder)delen van goederen is geen gemakkelijk zaak. Hierbij worden dan ook nog wel eens fouten gemaakt. Zo wordt er niet snel voldaan aan zowel het noodzakelijkheidscriterium als aan het bestemmingscriterium waardoor vaak geoordeeld wordt dat een bepaald product geen deel is van een geheel, terwijl men dit gebruik wel voor ogen heeft.
Meer weten?
Heeft u vragen over douanerecht of internationale handel? Of wilt u meer weten over de indeling van goederen of (onder)delen van goederen? Neem dan gerust contact op met één van onze advocaten.